Specyfikacja techniczna tapicerki mówi o jej szczególnych właściwościach. Wyjaśniamy, co każda z nich oznacza i jakie korzyści daje w codziennym użytkowaniu.
Nie ma jednego, obowiązującego wzoru specyfikacji. Najważniejsze, by wyczerpująco, jasno i precyzyjnie przedstawiała cechy danego materiału.
Opisując nasze tkaniny korzystamy z parametrów odnoszących się do norm europejskich (EU) lub globalnych, zaakceptowanych przez Unię Europejską (EN ISO). Posługujemy się badaniami i certyfikatami dostarczonymi bezpośrednio przez producentów.
O czym mówią podstawowe parametry w specyfikacjach naszych tapicerek?
W naszym portfolio mamy nie tylko tkaniny, ale też dzianiny czy skóry. Mogą być naturalne jak wełna lub syntetyczne jak poliester.
Nie wszystkie tapicerki zawierają 100% danego materiału - często są połączeniem kilku lub zawierają domieszki. Producenci świadomie zestawiają ze sobą różne materiały, aby uzyskać konkretne właściwości gotowego materiału, np. domieszka poliamidu w wełnie poprawia jej wytrzymałość.
Gramatura to waga tkaniny o wymiarze 1x1m, czyli 1m2. Im większa waga takiego kwadratu, tym wyższa jest jego gramatura. Jednak większa masa materiału nie oznacza jednocześnie lepszej jakości - wszystko zależy od efektu, który chcemy uzyskać.
Grubsze obicie, np. Blazer z czystej wełny, dodaje meblowi krągłości i miękkości, co odbieramy jako wrażenie przytulności, ciepła i komfortu. Z kolei cieńsza, poliestrowa tkanina, jak Rivet, delikatnie podkreśla linię krzesła lub fotela, dając minimalistyczny, bardziej klasyczny efekt.
Im wyższa wytrzymałość mebla na użytkowanie, tym większa szansa, że z czasem nie straci swojego uroku. Jeśli chcesz dobrać tapicerkę, która po latach użytkowania będzie wyglądała jak nowa, zwróć uwagę na jej wytrzymałość w teście Martindale’a.
Skala ta określa wynik badania ścieralności, w czasie którego maszyna wywiera stały, mocny nacisk na tkaninę do momentu pierwszego przerwania co najmniej dwóch oddzielnych nitek. Całe badanie może potrwać nawet kilka dni. W naszym portfolio proponujemy też ultrawytrzymałe tkaniny z wynikiem powyżej 50 000 cykli Martindale’a, których nie sposób przetrzeć nawet po latach intensywnego użytkowania.
Pillingiem (inaczej mechaceniem) określa się małe supełki, które mogą pojawić się na obiciu mebla, psując jego wygląd. Podatność na mechacenie określa się w skali 1-5, gdzie 5 oznacza najlepszą odporność. Charakteryzują się nią tylko tapicerki skórzane i powlekane, istnieją jednak sposoby na redukcję mechacenia, takie jak wybór odpowiedniego włókna.
W czasie testów tkaninę wystawia się na długotrwałe działania sztucznego światła i obserwuje proces utraty intensywności jej barwy.
Pod wpływem promieni światła kolor tkaniny może wypłowieć, dając niechciany efekt postarzenia. Każda tapicerka cechuje się odpornością na światło określoną w 8-stopniowej skali. Im więcej punktów, tym większa wytrzymałość, co ma znaczenie szczególnie w przypadku mebli do użytku zewnętrznego.
5-stopniowa skala określa też wytrzymałość koloru tkaniny na ścieranie. Im wyższy stopień, tym mniejsza szansa, że tapicerka odbarwi się zostawiając ślad na ubraniu. Tę właściwość mierzy się na sucho i na mokro, ponieważ ta sama tkanina – w zależności od warunków - może być w różnym stopniu odporna na kontakt z odzieżą. Każdy kolor reaguje inaczej ze względu na swoją strukturę chemiczną.
Nawet stal może ulec spaleniu, dlatego trudnozapalności tapicerek nie należy interpretować jako stuprocentowej odporności na działanie ognia. Normy informują, w jakiej sytuacji i pod wpływem jakich czynników tapicerka nie powinna się zapalić.
W różnych krajach Unii Europejskiej normy dla trudnozapalności mogą się od siebie różnić, jednak wystarczy, że tapicerka spełnia jedną z nich, a zostanie uznana za trudnopalną.
Tkanina, która spełnia normę EN 1021-1 przeszła test papierosa. Pomiędzy siedziskiem i oparciem mebla umieszcza się tlącego się papierosa, żeby sprawdzić odporność układu tapicerskiego, czyli tapicerki i piankowego wypełnienia siedziska. Jeśli żadna z warstw się nie zapali, tkanina przechodzi badanie pozytywnie.
Badanie dla normy EN 1021-2 przebiega podobnie, jednak źródłem zapłonu jest palnik gazowy włączony przez 15 sekund, symulujący palącą się zapałkę.
W czasie testu obserwuje się sposób zapalania badanych materiałów: czy wystąpiło żarzenie, tlenie, czy pojawił się płomień. Aby norma została spełniona, po maksymalnie 2 minutach płomienie, poświata czy dym muszą zniknąć.
Trudnopalność wg brytyjskiej normy BS 5852 Crib 5 potwierdza badanie, w którym podpala się drewnianą konstrukcję z lnianą szmatką nasączoną substancją łatwopalną. Oznaki palenia muszą zniknąć w ciągu 10 minut.
Tapicerki mogą być naturalnie trudnopalne lub uniepalnione. Przykładem jest Step i Step Melange z naszej oferty, gdzie te właściwości są wbudowane w strukturę samego włókna, z którego następnie wytwarza się tapicerkę.
Istnieje też opcja uniepalnienia gotowej tkaniny poprzez nasączanie jej środkami chemicznymi. W takim przypadku posiadamy potwierdzenie, że tkanina jest bezpieczna dla użytkownika i nie ma w niej szkodliwych substancji.
Znajomość parametrów technicznych jest cenną wskazówką przy wyborze tapicerki.
Ułatwia trafne dopasowanie tkaniny do potrzeb pomieszczenia i jego użytkowników. Sprawdź specyfikacje techniczne naszych tapicerek - teraz już wiesz, co dokładnie się pod nimi kryje.